भाग मिल्खा भाग #

भाग मिल्खा भाग #

आपल्या देशात कर्तुत्ववान लोकांची कमी नाही, पण खूप कमी जण आपल्या कर्तुत्वाद्वारे आपल्या देशाचं नाव जगभरात मोठं करतात. अश्या च काही महान लोकांपैकी एक म्हणजे मिल्खा सिंघजी. माझ्यासकट आपल्या पिढीतील बहुतांश मंडळीना एकतर हे नाव... माहीत नसेल किव्वा माहीत असले तरी त्यांची अफाट कामगिरी नक्कीच माहीत नसेल.

सुरवातीलाच राकेश मेहरा याना मानाचा मुजरा करतो, कारण त्यानी ह्या चित्रपटाद्वारे एका महान पण २०-२०च्या ओघात विस्मरणात जाणार्या अस्सल नायकाचा अक्षरशः जीवनपट उभा केला.

चित्रपटाची सुरवात होते ती रोम १९६० च्या ओलिंपिक स्पर्धेने , काही शतांश सेकंदानि मिल्खा सिंघ यांच पदक हुकतं, खरतर ते सुवर्ण पदाचे दावेदार असतात, आणि इकडे भारतात त्यांच्या विरोधात असंतोष तयार होतो, त्याच दरम्यान भारत सरकार पाकिस्तानला राजकीय संबंध सुधारण्याच्या दृष्टीने मैत्री पूर्ण मैदानी स्पर्धेचे आवाहन करते आणि भारता तर्फे संघ प्रमुख म्हणून मिल्खाजी याना पुढे केलं जातं पण मिल्खाजी पाकिस्तानला जायला तयार नसतात. शेवटी सरकार त्यांची मनधरणी करायला एक टीम पाठवते त्यात एक त्यांचे सुरवातीच्या काळातले कोच आणि राष्ट्रीय कोच असतात.....आणि इथून चित्रपट फ्लॅशबॅक मद्धे घेऊन जातो...
या नंतर चालू होते ती मिल्खा सिंघ यांची खडतर वाटचाल, ह्या वाटचालीच्या दरम्यान नकळतपणे चित्रपट मनास कुठेतरी स्पर्शून जातो...ही वाटचाल मात्र वाचण्यापेक्षा प्रत्यक्ष पाहण्यात खरी मजा आहे.

फरहान खान- ताकदीचा अभिनेता ही त्याची ओळख त्याने सार्थ ठरवलीय, भूमिका अक्षरशः जगलाय .....भन्नाट ....

सोनम कपूर- नसली असती तरी चालल असतं, खास म्हणाव असा काही नाही, त्याच त्याच भूमिका मिळताय त असं वाटलं रांझाणाच शूटिंग आटपून इथे येत असावी.....ओवर ऑल ठीक ......

प्रकाश राज- थॅंक्स टू राकेश मेहराजी , काहीतरी नवीन दिलं, त्याच त्याच भूमिकांमधे पाहून कंटाळा आला होता, पण उत्तम अभिनेता , आपल्या भूमिकेला न्याय दिलाय.

दिव्या दत्ता- एक उत्तम अभिनेत्री म्हणून प्रसिद्ध, मिळालेल्या भूमिकेचं सोनं कसं करावं हे हिच्या कडून शिकावं...झक्कास....

पवन मल्होत्रा- ह्या माणसा बद्दल थोडी आधीपासून उत्सुकता होती.....खूप जुना छोट्या पडद्यावरील अभिनेता ...फरहान नंतर जर कोणी असेल तर हा ...भूमिका जगलाय.....नेहमी प्रमाणे

बाकी सर्वजण आप आपल्या जागी योग्यच, लक्षात राहिला तो बाल कलाकार, ज्याने मिल्खासिंघ जींच लहानपण वठवलय.

राकेश ओम प्रकाश मेहरा - खरा हीरो.....अफलातून दिग्दर्शन.......छोटे छोटे बारकावे लक्षात येण्या जोगे...

प्रसुन जोशी यांची पटकथा , गाणी उत्तम, प्रसंगास अनुरूप, " मेरा यार" खूप सुंदर.."मस्तो का झुंड" लय भारी कोरिओग्राफी.....बाकी सगळी गाणी तेवढीच ताकदीची....एक मात्र नक्की चित्रपट थोडासा लांब ल्या सारखा वाटला, १० ते१५ मिनिट लांबी कमी करता आली असती ....बाकी अतिउत्तम........आत्ताच महाराष्ट्र सरकारने हा चित्रपट टॅक्स फ्री केलाय.......जर नाही पहिला असेल तर नक्की पहा ......जय हो.........संदेश प्रताप

तुझा भास माझ्या

तुझा भास माझ्या
हृदयाला कळाला,
क्षणास त्या गाठुनी
अनुबंध जुळाला

जगता तुझ्याशी
जिण्या अर्थ मिळाला,
तुझ्या सवे माझा
असे ऋतू निराळा,

... नसे आज कुठे
दु:खा ना किनारा,
दिलास तू जणू
सुखाना निवारा

तू असता जवळी
रात्र ना दिवस सरावा,
तुझ्या कुशीत सये
पूर्ण जन्म उरावा..........संदेश प्रताप

पावस इलो भरान आता

पावस इलो भरान आता
भरान व्हावात व्हाळी,

म्हायत नाय कदी गावात
तुका भेटाक साकवा खाली ..........संदेश प्रताप

फाटक्या सुखाना कुरतडतो

फाटक्या सुखाना कुरतडतो मी
लोका वाटे माझा हेवा,

रडतो मी नकळत त्यांच्या
हजार दु: ख्खे माझ्या गावा...........संदेश प्रताप

हल्ली माणुसकीला सुद्धा

हल्ली माणुसकीला सुद्धा
जाती पातीच दार असतं,

जसं मोठ्या घरात सुद्धा प्रत्तेकाच
एका खोलीच स्वतंत्र घर असतं............संदेश प्रताप

फिर वोही रात है

फिर वोही रात है
फिर वोही बात है
न चाहते हुए भी
तू मेरे साथ है

फिर वोही रात है

लगता है डर भी अभी
न करू फिरसे वफ़ा,
खुश ही तो रहता हू
... जो कहते लोग बेवफा

फिर वोही रात है

अब कर रहम मुझपे
ना दिखा ऐतबार इतना,
ढलने दे इस रात को
दर्द होता है,जब मिलता है सुकून इतना

फिर वोही रात है...................संदेश प्रताप

पावस काय थामाचा

पावस काय थामाचा
नाव घेना नाय,
झीलाची मनी ऑर्डर
काय येना नाय,

म्हातारी मातुर
तेवडीच मानी,
हात नाय पसरुक
खावन रवली सुकया खोबरा नि पानी................संदेश प्रताप

निष्पाप भक्तांचा खच

निष्पाप भक्तांचा खच
देवळाशी पडला ताजा,

का कुठे हरवला
त्या देवळात देव माझा? ...........संदेश प्रताप

बाळगो आणि शकल्याची वरात

बाळगो आणि शकल्याची वरात
इली हळूच मागल्या दारान,

बापूस हुनता शिरा पडो
तरवो लावक नड इली भरान................संदेश प्रताप

घरापासून दूर

घरापासून दूर राहून
हल्ली सगळं काही मिळतं,

पण घराशिवाय घरपण नाही
हे दूर राहूनच कळतं.....संदेश प्रताप

पावसात

पुन्हा मन वळू पहात
सुरवातीच्या दिवसात,

जेव्हा तू चिंब भिजून येतेस
पहिल्यावहील्या पावसात............संदेश प्रताप
 

तो , ती, आजी

तो

शेवटचे श्वास मोजतेय ती ,
तिची शेवटची इच्छा म्हणून तर चल,
तुला सुद्धा भेटल्याचं समाधान मिळेल

ती

मला सुद्धा आवडलं असतं रे यायला
पण माझ्या कमिट्मेंट्स
... ऑफीस मीटिंग्स , त्यात पुन्हा खर्च

तो

अगं आजी आहे ती माझी
अंगाखांद्यावर खेळलोय मी तिच्या
आणि आज तिला गरज असताना
साधं एवढं सुद्धा करू शकत नाही आपण

ती

उगाच ओव्हर इमोशनल होऊ नकोस
बी प्रॅक्टिकल !!!
आणि तू जातोयस ना
काहीतरी कारण दे माझ्या न येण्याचं

आजी

निपचित पडून
त्याच्या नुसत्या चाहूलीने
थरथरली , पुटपुटली

काहीतरी हातात घट्ट पकडून ठेवलेलं

भरल्या डोळ्या नि फक्त हात हातात देऊन

चुरलेली १०० रुपयाची नोट त्याच्या हातावर दिली

आणि म्हणाली "तिका दी, काय तरी घेवन्दे "

तो

फक्त तिच्या कडे पहात होता
डोळ्यातून अश्रुंचा कडेलोट

फक्त एकच विचार करत

एवढं निस्वार्थी, इमप्रॅक्टिकल मन हिच्याकडे आलं कुठून.......संदेश प्रताप

अजूनव आठवता

अजूनव आठवता आये
काय्येक कारण नसायचा
जेयताना ठसको येवक,

बगुक गावायची त्या निमतान
मायेन भरलेली धुका नि कालवाकालव्
ताम्बयोभर पानी देवक.................संदेश प्रताप

तो

तो
एक खिडकी
अखंड बरसणारा पाऊस

असून नात्याचा अनुबंध एकमेकांशी
सगळेच तरीही "एकाकी"
शोधीत जुन्या
खुणा ....................संदेश प्रताप

फसलेली साधी एक ओळ

फसलेली साधी एक ओळ
सुद्धा हृदयात खोलवर बसते,

जमलेली हरएक चारोळी मात्र
हल्ली तुझ्यासाठीच असते ..............संदेश प्रताप

फोबिया............

सकाळचा प्रहर
ओल्यात्या अंगाने ती,
खिडकीच्या बाहेर
एक छोटसं तुळशी वृंदावन,

प्रसन्न मनाने अर्धध्यान
करून पाठ फिरवताना अचानक,
काही कुजलेली पाने तिच्या सहज दृष्टिक्षेपात
हात सरसावले नकळतपणे साफ करण्या,

तो (किडा) निरागस अनभिन्य
लपेटून स्व:ताला
नवीन पालवीच्या शोधात,

साहजिक स्पर्श थंडगार
त्याच्या शरीराचा,
तिचा फोबिया जागृत होताच
ऐकु आली ती अस्फुट किंचाळी

मला जाग आली तेव्हा
ती मात्र माझ्या घट्ट मिठीत,
तिच्या हृदयाची धडधड
माझ्या काळजावर उमटलेली

डोळ्यातल पाणी थेट
माझ्या खांद्यावर बिलगुन,

मी मात्र झाल्या परिस्थितीचा
आढावा घेत खुश
मनातल्या मनात त्याचे
आभार मानत

नाहीतर तिच्या ओल्यात्या
अंगाचा स्पर्श आणि गंध
पाणावलेल्या डोळ्यांसकट

केव्हा आणि कसा?..................संदेश प्रताप

मोहोर

सकाळच्या पाराक तो
आंग दुमडून निजलेलो
शा शंभर सपनांमधी
रातभर रुजलेलो

ऐन भरात असताना
मेलो फोन सनसनलो
सकाळ उजवडी हुनान
तू दुकु भनभनलो

आज पावस भरलो हा
तुया सांग खय भेटाया
एकमेकांच्या डोळ्यांमधसून
एकमेकांमधी दाटाया

झानकन झापड उडाली
सपानांची झालर दडाली
खराच की काय पावस भरलो हा?
कधी नाय तो अवन्दा मोहोर बेस धरलो हा

शेवटी पावसान नेहमी परमान
दगो दिल्यानच
तेना दुकु खाजणात हात धरून
फिराक नेल्यानच

डोळ्यात तेच्या बगता बगता
तो बिचारो उभ्या उभ्या बावलो
रक्ताची माती करून धरलेलो मोहोर
तेच्या डोळ्यात्सून भसा भसा व्हावलो

वले डोळे पुशीत तो
तेका हसत हसत म्हणालो
अवन्दा गरमीत येळच येळ हा
नाय रवलो मोहर अख्खो आम्बो गळालो................संदेश प्रताप
 

निर्लज्ज मयसभा

, हतबल पांचाली
निस्तेज पांडव ,ठरलेला जणू स्वार्थ होता,

पापी दु:शासनाची मांडी फोडण्यात
नंतर काडीमात्र अर्थ नव्हता..............संदेश प्रताप